Policja w opisanej sprawie zachowała się profesjonalnie. Zorganizowana grupa przestępcza wyłudzająca podatek VAT. W dzisiejszej "Gazecie Wyborczej" ukazał się artykuł "Prokurator chroni
W życiu każdego z nas może zdarzyć się sytuacja, że wzbudzimy zainteresowanie organów ścigania. Wówczas warto wiedzieć w jaki sytuacjach prokuratura może postawić zarzuty, a także jak efektywnie na nie zareagować w momencie, kiedy wydają się one całkowicie bezpodstawne. Tak więc kiedy prokuratura stawia zarzuty? Kiedy prokuratura może postawić zarzuty? Wiele osób wydaje się być mocno zdziwione faktem, kiedy to dostają pismo z prokuratury o tym, że zostały postawione im zarzuty. Nie da się ukryć, że taka sytuacja może zaskoczyć każdego, kto jest świadomy tego, że nie dopuścił się żadnego czynu, który może nosić znamiona przestępstwa. Niemniej jednak w przypadku osób, które są w pełni świadome popełnienia czynu zabronionego, oczywiście sytuacja ta nie jest w zupełności niczym zaskakującym. Tak więc analogicznie występuje tu pierwsza sytuacja, w której prokuratura może postawić zarzuty. Jest nią dopuszczenie się czynu, który w świetle polskiego prawa nosi znamiona czynu przestępczego i może być ścigany przez uprawnione do tego odpowiednie organy. Wówczas wniosek o ściganie zostaje już wysłany do podejrzanego, na etapie prowadzenia postępowania przygotowawczego. Warto wiedzieć, że od momentu w którym prokuratura postawiła osobie zarzuty, wówczas jest on pełnoprawnym podejrzanym i tak też zostaje on ujęty we wszystkich kolejnych dokumentach i pismach sądowych, które do niego trafią. Co więcej prokuratura może również zadecydować o postawieniu zarzutów w przypadku, kiedy wpłynął do niej odpowiedni wniosek o ściganie, ze względu możliwość popełnienia czynu, który nosi znamiona przestępstwa. Niemniej jednak w tym wypadku warto zachować czujność, gdyż prokuratura jest na etapie zbierania odpowiednich dowodów i sprawdzania, czy wniosek ten rzeczywiście wpłynął z powodu adekwatnej sytuacji. Wówczas również w dokumentach i pismach urzędowych, dana osoba, co do której zostały postawione zarzuty, będzie figurowała jako osoba podejrzana w danej sprawie. Niemniej jednak warto pamiętać, że podejrzany a osoba podejrzana to jednak nie to samo. Osoba podejrzana to osoba, wobec której istnieją pewne podejrzenia iż mogła ona dopuścić się popełnienia czynu prawnie zabronionego, niemniej jednak osoba ta nie została przesłuchana a postawione wobec niej zarzuty nie znalazły pokrycia w materiale dowodowym. Podejrzanym zaś jest osoba, co do której zostały przedstawione pewne i twarde zarzuty, a także została ona już przesłuchana przez prokuraturę bądź do tego przesłuchania ma dojść w krótkim czasie. Co robić kiedy prokuratura postawiła zarzuty? Jeśli dotarło do nas pismo odnośnie tego, że prokuratura postawiła zarzuty to w takim wypadku absolutnie nie można panikować. Warto pamiętać, że nie warto również od razu przyznawać się do postawionych zarzutów, gdyż prawo do obrony jest najsilniejsza bronią w tego typu nagłych wypadkach. Jeśli jesteśmy świadomi tego iż oskarżenia są niesprawiedliwe mamy wówczas pełne prawo do obrony, a nawet do całkowitego oczyszczenia się z zarzutów. Warto również panować nad sobą podczas przesłuchania, gdyż często zdarza się iż pod wpływem emocji i silnego zburzenia jakie towarzyszy tego typu sytuacjom, możemy powiedzieć coś, czego byśmy normalnie nie powiedzieli i istnieje duże ryzyko, że może to zostać wykorzystane przeciwko nam. Warto również pamiętać, że w takich przypadkach mamy pełne prawo do skorzystania z pomocy adwokata, którego możemy zorganizować we własnym zakresie, bądź możemy poprosić o przyznanie nam go z urzędu. W takich sytuacjach warto pamiętać, że to nasz interes jest najważniejszy, więc trzeba powziąć wszelkie możliwe środki co do tego, by oczyścić się z zarzutów, a jednocześnie oczyścić nasze dobre imię. Panika i pośpiech z pewnością w takich sytuacjach nie są wskazane. Nawigacja wpisu
Prokurator stawia zarzuty i puszcza wolno Mężczyzna rozpoczyna budowy domów i znika z kilkudziesięcioma tysiącami złotych zaliczki za kolejny etap prac. Mateusz A. został zatrzymany przez policję i doprowadzony do prokuratury, gdzie po przedstawieniu zarzutów (oszustwa na 2,5 mln zł) został wypuszczony na wolność (kaucja 10 tys
Artykuły postawione w zarzutach i ich podstawy Praktyczne stosowanie przepisów prawa W tym artykule przedstawię jak w praktyce stosuje się artykuły z Kodeks karny skarbowy (k. k. s.) przez część prokuratorów stawiających zarzuty oraz część sędziów orzekający wyroki na podstawie aktu oskarżenia złożonego przez prokuratora w oparciu o…? Najczęściej stawiane zarzuty dotyczą podatku od towarów i usług dalej VAT, dlatego na tym skupię się najbardziej oraz przedstawię faktyczne przykłady zastosowania. Więc tak cztery podstawowe artykuły w sprawach podatkowych to art. 54, art. 56, art. 62 k. k. s. oraz art. 299 kk, oczywiście prokurator do tych podstaw wskazuje jeszcze tak zwane występujące w związkach, ale te wskażę przy przykładzie. Podstawy prawne, które określają znamiona czynów zabronionych jakie wynikają z tych artykułów, zostały wskazane w ustawie – Ordynacja podatkowa oraz w ustawie o podatku od towarów i usług, czy też ustawie o podatku akcyzowym. Art. 42 ust. 1 Konstytucji RP Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Zasada ta nie stoi na przeszkodzie ukaraniu za czyn, który w czasie jego popełnienia stanowił przestępstwo w myśl prawa międzynarodowego. Jakie wynikają zasady z tego artykułu Konstytucji RP: „czyny zabronione muszą być określone w ustawie (nullum crimen sine lege scripta), tzn. „nie ma przestępstwa bez prawa” są jednym z filarów praworządności. typy przestępstw muszą być określone w sposób maksymalnie dokładny (nullum crimen sine lege certa), tzn. „nie ma przestępstwa, nie ma kary bez prawa” Zasada „nullum crimen” zazwyczaj nie jest przestrzegana przez reżimy totalitarne w których prawo opiera się na materialnym pojęciu przestępstwa, a fakty są tak głęboko interpretowane, że zasada pewności prawa jest w ten sposób całkowicie odrzucona. Niedopuszczalne jest stosowanie (niekorzystnej dla sprawcy) analogii i wykładni rozszerzającej. Ustawa karna wprowadzająca odpowiedzialność karną lub ją zaostrzająca nie może działać wstecz (nullum crimen sine lege praevia, lex retro non agit). Kodeks Karny Skarbowy i Kodeks Karny Kodeks Karny SkarbowyArt. 6 & 1 Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo skarbowe albo tylko jedno wykroczenie skarbowe. & 2 Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 44 & 1 Karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat: 5 – gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat; 10 – gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 44 & 2 Karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tej 54 Uchylanie się od opodatkowania § 1. Podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom 56 Podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy albo niezawiadomienie o zmianie danych § 1. Podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom 62 Niedopełnianie obowiązków w zakresie wystawiania faktur i rachunków za wykonane świadczenia § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie wystawia faktury lub rachunku, wystawia je w sposób wadliwy albo odmawia ich wydania, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych. § 2. Kto fakturę lub rachunek wystawia w sposób nierzetelny albo takim dokumentem się posługuje, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od roku, albo obu tym karom 118 & 1 Organami postępowania przygotowawczego w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe są: naczelnik urzędu skarbowego; naczelnik urzędu celno-skarbowego; Szef Krajowej Administracji Skarbowej; Straż Graniczna; Policja; Żandarmeria 133 & 1 Postępowanie przygotowawcze prowadzą: naczelnik urzędu celno-skarbowego – w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w art. 54 uchylanie się od opodatkowania § 1, art. 55 zatajenie prowadzenia działalności gospodarczej § 1, art. 56 podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy albo niezawiadomienie o zmianie danych § 1, art. 62 niedopełnianie obowiązków w zakresie wystawiania faktur i rachunków za wykonane świadczenia § 2 i 2a, art 63–68, art. 69 produkcja, import lub obrót wyrobami akcyzowymi bez urzędowego sprawdzenia, podawanie nieprawdziwych danych o wyprodukowanych wyrobach § 1, 3 i 4, art 69a–70, art 73–73a, art 75a–75c, art. 76 narażenie organu podatkowego na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej § 1 i 2, art. 77 nieterminowe wpłacanie przez płatnika lub inkasenta pobranego podatku § 1, art. 78 nie pobieranie przez płatnika podatku lub pobieranie podatku w kwocie niższej od należnej § 1, art 85–95, art. 96 niedopełnianie obowiązków nadzoru nad przestrzeganiem przepisów celnych § 1, art 97–106k, art 107–110b i art. 111niedopełnianie obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł organizacji gier i zakładów wzajemnych § 1 oraz w sprawach ujawnionych w zakresie swojego działania przez naczelnika urzędu celno-skarbowego określonych w art. 54 uchylanie się od opodatkowania § 2 i 3, art. 55 zatajenie prowadzenia działalności gospodarczej § 2 i 3, art. 56 podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy albo niezawiadomienie o zmianie danych § 2–4, art. 56a niedopełnienie obowiązku złożenia informacji o wydatkach związanych z pojazdami samochodowymi, art. 56b niedopełnienie obowiązków rejestracyjnych przez pośredniczący podmiot tytoniowy, art. 57 uporczywe nieterminowe wpłacanie podatku § 1, art 60–61, art. 62 niedopełnianie obowiązków w zakresie wystawiania faktur i rachunków za wykonane świadczenia § 1 i 3–5, art. 69 produkcja, import lub obrót wyrobami akcyzowymi bez urzędowego sprawdzenia, podawanie nieprawdziwych danych o wyprodukowanych wyrobach § 2, art. 71 narażenie znaków akcyzy na kradzież, zniszczenie, uszkodzenie lub zgubienie, art. 72 nieterminowe rozliczanie stanu zużycia znaków akcyzy, art. 75 niedopełnienie obowiązku rozliczenia się z otrzymanych znaków akcyzy, art. 76 narażenie organu podatkowego na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej § 3, art. 77 nieterminowe wpłacanie przez płatnika lub inkasenta pobranego podatku § 2 i 3, art. 78 nie pobieranie przez płatnika podatku lub pobieranie podatku w kwocie niższej od należnej § 2 i 3, art. 80 nieterminowe składanie informacji podatkowych, art. 80a podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w informacji podsumowującej, art. 81–83, art. 84 niedopełnienie obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem przepisów podatkowych i rozliczeniach z tytułu dotacji lub subwencji § 1, art. 106l niedopełnienie obowiązku zgłoszenia o dokonanym obrocie dewizowym lub wykonywanej działalności kantorowej i art. 106 uchylony;Art. 133 & 3 Organy, o których mowa w § 1, informują o wszczęciu i prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe właściwe organy podatkowe lub celne, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem zobowiązania podatkowego lub powstaniem długu 134a & 1 Prokurator prowadzi postępowanie przygotowawcze, jeżeli przepis ustawy tak stanowi. Kodeks KarnyArt. 299 Pranie brudnych pieniędzy § 1. Kto środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, posiada, używa, przekazuje lub wywozi za granicę, ukrywa, dokonuje ich transferu lub konwersji, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 5. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 lub 2, działając w porozumieniu z innymi osobami, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.§ 6. Karze określonej w § 5 podlega sprawca, jeżeli dopuszczając się czynu określonego w § 1 lub 2, osiąga znaczną korzyść majątkową. Podstawy prawne Ustawa o podatku VAT Ustawa o podatku VAT – obowiązująca przed 2016 o podatku VAT – obowiązująca po 2016 o podatku VAT – obowiązująca od 2021 5 ust. 1 Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Art. 5 Ust. 3 Przepisy ust. 1 stosuje się również do towarów, o których mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się 7 ust. 1 „Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. ust. 2 Ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w ust. 1Art. 14 ust. 1 Opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku: rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej; zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu 15 ust. 1 Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów 29 ust. 1 Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. ust. 12 W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. ust. 13 Podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu w ramach uszlachetniania biernego są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło i podatek 105a ust. 1 Podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego. Ust. 2 Podatnik miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego, jeżeli okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki, na jakich została ona dokonana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości 108 ust. 1 W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty Ustawa – Ordynacja podatkowa Ustawa – Ordynacja podatkowaArt. 4 Obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych 5 Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa 6 Podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy 7 & 1 Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi 21 & 1 pkt. 1 i 2 Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem: zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania; doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego 21 & 3 Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, albo powstałego zobowiązania nie wykazano, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania 68 & 1 Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek 70 & 1 Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności 70 & 6 pkt. 1 Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem: wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;Art. 117b & 1 Podatnik, o którym mowa w art. 105a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. odpowiada solidarnie całym swoim majątkiem za zaległości podatkowe podmiotu dokonującego na jego rzecz dostawy towarów w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o podatku od towarów i 118 & 1 Nie można wydać decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość podatkowa, upłynęło 5 lat, a w przypadku, o którym mowa w art. 117b § 1 – jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym miała miejsce dostawa towarów, upłynęły 3 lata. Krótka analiza Za nim przejdziemy do przykładu Zobaczmy co wynika z samych artykułów k. k. s. i kk. Zacznijmy od: Art. 54 który mówi o uchylaniu się od płacenia podatku podatnika poprzez nieskładanie deklaracji podatkowych przez co naraża Skarb Państwa na uszczuplenie w 56, który również dotyczy składania przez podatnika deklaracji w której jednak podatnik podaje nieprawdę na skutek czego dochodzi do narażenia na uszczuplenie w podatku. W tym artykule również jest mowa o podatniku więc można rozumieć, że ma on zastosowanie tak jak w art. 54. W tych dwóch artykułach czyn karalny ma związek z nieskładaniem lub składaniem nierzetelnych deklaracji podatkowych. W skutek czego podatnik uchyla się od płacenia podatku lub zaniża wartość podatku, co powoduje narażenie na uszczuplenie bądź uszczuplenie Skarbu Państwa w podatku od towarów i usługCo rozumiemy pod określeniem podatnik? Sprawdźmy. Określenie to znajdziemy w Ordynacji podatkowej co wyżej wskazałem w podstawach prawnych. Więc jeżeli podatnikiem jest konkretna osoba fizyczna, czy też osoba prawna oznacza to nic innego jak to, że zarzut co do popełnienia tego czynu zabronionego nie może zostać postawiony każdej podejrzanej osobie lecz tylko tej która jest prawnie zobligowana do składania deklaracji podatkowej, czy to jako osoba fizyczna, czy też osoba jednak tylko podatnik może ponosić odpowiedzialność?Jeżeli zajrzymy do ustawy – Ordynacja podatkowa, to jak wynika z art. 117b & 1, solidarną odpowiedzialność może ponosić również podatnik, który nabył towar od dostawcy, gdy ten nie odprowadził należnego podatku od sprzedaży tego towaru. Oczywiście odpowiedzialność ta jest obwarowana pewnymi warunkami, jednak tak czy inaczej, pociągnięcie do odpowiedzialności podatnika, który odprowadził pośrednio należny podatek dokonując zapłaty za towar wraz z naliczonym podatkiem zmierza do podwójnego możemy mówić o narażeniu na uszczuplenie lub uszczuplenie podatku VAT ? Otóż, żeby postawić zarzuty o popełnieniu przestępstwa skarbowego, którego skutkiem ma być narażenie na uszczuplenie lub uszczuplenie podatku VAT, to należy ustalić, czy podatnik będąc obowiązany nie złożył deklaracji lub też zaniżył wartość należnego podatku w złożonej decyzji, bądź też nie uiścił należnego podatku wykazanego w deklaracji podatkowej. W tym celu organ podatkowy wszczyna postępowanie kontrolne i jeżeli w trakcie postępowania stwierdzi, że podatnik zaniżył kwotę podatku w złożonej deklaracji, bądź nie uiścił należnego podatku, to na podstawie art. 21 & 1 pkt. 2 O. p. wydaje decyzję w której określa zobowiązanie podatkowe, co stanowi wartość podatku, która mogła zostać narażona na uszczuplenie lub została uszczuplona. Tak jak już wyżej przytoczyłem artykuły z ustawy – Ordynacja podatkowa, tak teraz postaram się rozwinąć ich znaczenie co do zarzucanych nam artykułów z k. k. s. Więc tak, pomijamy art. 54 a skupimy się na Art. 56 bo wiadomo, że jeżeli ktoś ma obowiązek złożenia deklaracji a tego nie dokona to sprawa oczywista. Natomiast jeżeli osoba będąca podatnikiem składa deklarację to już jest troszkę inna rzecz, ponieważ, aby postawić zarzut złożenia nierzetelnej deklaracji to prokurator musi wykazać na czym ta nierzetelność polegała, gdyż wiadomo podatnik składa deklarację w oparciu o posiadaną dokumentację czyli faktury itd. Oczywiście każdy jest człowiekiem i może się pomylić wpisując dane, ale co w sytuacji gdy złożył deklarację zgodną z posiadaną dokumentacją a okazuje się, że prokurator stawia mu zarzuty z Art. 56 k. k. s. ? Ponieważ prowadzi jakieś śledztwo i gdzieś po dokumentach dotarł do nas zakładając z góry, że musieliśmy brać w tym udział jako wspólnie i w porozumieniu przez co naraziliśmy Skarb Państwa na uszczuplenie w podatku VAT w wielkiej kwocie. My jednak mając dokumenty jesteśmy pewni, że nic takiego nie miało miejsca przekazujemy naszą dokumentację by sprawdzili sobie i wycofali zarzut wobec nas, jednak podczas kontroli dokumentacji okazuje się, że któryś z naszych klientów zakończył działalność i prokurator nie mając możliwości zweryfikowania dokumentów uznaje, że faktury które otrzymaliśmy od klienta są fikcyjne skutkiem czego stajemy się też, nie bez powodu ustawodawca w ustawie Kodeks karny-skarbowy, wskazuje które organy prowadzą postępowanie przygotowawcze, w tym do prowadzenia postępowania o przestępstwa skarbowe z art. 54, art. 56 oraz art. 62 k k s itp. ustawowo wyznacza naczelników urzędów celno-skarbowych. Czyli krótko mówiąc, zarzuty z art. 54 i art. 56 oraz art. 62 i inne dotyczące skutku narażenia na uszczuplenie, lub uszczuplenia podatku VAT, powinny zostać postawione podatnikowi, jak i ewentualnie innym osobom, dopiero wówczas, gdy organ podatkowy zakończy postępowanie wydaniem decyzji, która stanie się prawomocna, albo co najmniej ostateczna. Wcześniejsze postawienie przez Prokuraturę czy organ podatkowy takich zarzutów jest 62 & 2 który dotyczy wystawiania faktur vat a kolokwialnie mówiąc fikcyjnych faktur lub też posługiwanie się takimi fakturami i te dwie rzeczy stanowią czyn karalny. Pod pojęciem fikcyjne czy też nierzetelne faktury należy rozumieć takie, które zostały wystawione chociaż nie miała miejsca rzeczywista sprzedaż towaru, czy też rzeczywiście wykonana to zarzut bardzo kontrowersyjny z kilku powodów, po pierwsze, uznawanie przez organy podatkowe, czy Prokuraturę oraz Sądy faktur jako fikcyjne, oznacza nic innego jak brak wystąpienia skutku podatkowego, ponieważ skutek podatkowy występuje wyłącznie jeżeli dochodzi do rzeczywistych transakcji kupna-sprzedaży, bądź rzeczywiście świadczonej usługi. Tym samym nie można mówić o narażeniu, bądź uszczupleniu podatku VAT. Po drugie w jaki sposób organy mają możliwość udowodnić fikcyjność wystawianych faktur, jeżeli podatnik, który miałby wystawić, bądź się posługiwać takimi fakturami, spełnił wszystkie ustawowe obowiązki przy ich wystawieniu, lub posługiwaniu się nimi. To również ma znaczenie co do Art. 62 mówiącego o wystawieniu fikcyjnej faktury w takim przypadku kwota wskazana na tej fakturze w miejscu gdzie widnieć powinna wartość podatku VAT nie może być za taką uznawana lecz jest tylko kwotą symulującą. To oznacza, że znajdująca się kwota w tym miejscu powinna zostać zapłacona ale nie jako należny VAT lecz jako sankcja pieniężna z mocy prawa nałożona na wystawcę fikcyjnej faktury o czym mówi Art. 108 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Tak stosowana praktyka nie mająca podstawy prawnej, gdyż zgodnie z ustawą o podatku VAT nie można mówić o należności podatkowej w sytuacji gdy mamy do czynienia z fikcyjną fakturą, gdyż ten podatek powstaje z chwilą rzeczywistej transakcji a jeżeli w uzasadnieniu merytorycznym czytamy, że towaru nie było a faktura była fikcyjna to nie możemy uznać uszczuplenia czy wyłudzenia podatku 299 KK który mówi o praniu brudnych pieniędzy, jednocześnie wskazując które czynności uważane są za popełnienie czynu karalnego & 1 treść którego wskazuje na charakterystykę czynu karalnego. Więc tak co kryje się pod nazwą pranie brudnych pieniędzy – działania zmierzające do wprowadzenia do legalnego obrotu pieniędzy lub innych wartości majątkowych uzyskanych z nielegalnych źródeł bądź służących do finansowania nielegalnej działalności. W większości przypadków dotyczy to przestępczości narkotykowej, terroryzmu lub innych ciężkich działań karalnych. Według Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2015/849 Art. 1 za „pranie pieniędzy” uznaje się następujące czyny popełnione umyślne: konwersję lub przekazywanie mienia, ze świadomością, że pochodzi ono z działalności przestępczej lub z udziału w takiej działalności, w celu ukrywania lub zatajania nielegalnego pochodzenia tego mienia albo udzielenia pomocy osobie, która bierze udział w takiej działalności, dla umożliwienia jej uniknięcia konsekwencji prawnych takiego działania; ukrycie lub zatajenie prawdziwego charakteru mienia, jego źródła, miejsca położenia, rozporządzania nim, przemieszczania, własności lub praw do mienia, ze świadomością, że mienie to pochodzi z działalności przestępczej lub z udziału w takiej działalności; nabycie, posiadanie lub korzystanie z mienia, ze świadomością w momencie jego otrzymania, że mienie to pochodzi z działalności o charakterze przestępczym lub z udziału w takiej działalności; udział lub współdziałanie w popełnieniu, usiłowanie popełnienia, jak też pomocnictwo, podżeganie, ułatwianie oraz doradzanie przy popełnieniu czynów określonych w powyższych punktach. Art. 299 kk, to najczęściej stawiany zarzut jednak nie łatwy do udowodnienia, gdyż jak widzimy czyn ten musi być popełniany z pełną świadomością. Niestety jak można zobaczyć bynajmniej w Polsce ten artykuł jest automatem stawiany przy zarzutach podatkowych, co stwarza niekorzystną sytuację dla przedsiębiorców szczególnie tych którzy zajmują się handlem, czy pośrednictwem w handlu hurtowym, gdzie płatności za towar przekraczają limit kwot, które instytucje finansowe muszą rejestrować i zgłaszać do KNF. Po pierwsze często instytucje finansowe przy takich przelewach wstrzymują transakcję w celu weryfikacji podstawy danego przelewu, co powoduje opóźnienia w płatnościach oraz dodatkowe obowiązki dla przedsiębiorcy, często przedsiębiorca wykonuje przelew po zamknięciu biura a przelew zostaje wstrzymany bo dana instytucja żąda dokumentów do potwierdzenia nieraz określając czas na dostarczenie w przeciwnym razie cofa przelew. To ma dodatkowe skutki uboczne gdy w tym czasie przedsiębiorca wysłał już swój czy też wynajęty transport na załadunek towaru, który zostanie załadowany gdy dostawca dostanie zapłatę i często kierowca musi czekać do kolejnego dnia co w konsekwencji przynosi straty dla przedsiębiorcy. Przy tych zarzutach należy jeszcze wspomnieć, że większość z nich dotyczy nie jednej osoby fizycznej czy też osoby prawnej, lecz zarzuty są stawiane większej ilości osób przy zastosowaniu art. 258 & 1 kk. To ma znaczenie i budzi moje wątpliwości w szczególności w tej kwestii, że np. trzy firmy współpracują ze sobą i zakładając jedna z nich okaże się nierzetelna poprzez złożenie deklaracji podatkowej gdzie podaje nieprawdę a prokurator stawia zarzuty pozostałym dwóm firmom na podstawie tych samych artykułów np. art. 56, który mówi wprost jeżeli podatnik złoży… podlega karze, więc dlaczego stawia się zarzuty tym firmom które złożyły prawidłowe deklaracje? a w zw. z art. 258 & 1 ponoszą tą samą odpowiedzialność? Zobaczmy co mówią jeszcze wydane orzeczenia Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 05 marca 2015 r w sprawie wniesionej kasacji skazanych z Art. 56 & 1 k. k. s. oraz Art. 299 & 1 kk i innych. W sentencji wyroku widzimy, że Sąd uchylił wydane wyroki i zwrócił do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu. W uzasadnieniu Sąd odnosi się do wyroku skazującego przytaczając zarzuty jakie były postawione czyli Art. 56 & 1 oraz Art. 62 & 2 i Art. 299 & 1 i 5 występujące w związkach z innymi i przedstawia czego Sąd przedstawia własne merytoryczne uzasadnienie w oparciu o podstawy prawne i tutaj zacytuje: „Rację ma obrońca M. G., że czyny przypisane temu oskarżonemu w pkt II i III wyroku sądu I instancji nie wyczerpywały znamion przestępstwa skarbowego w postaci pomocnictwa i współsprawstwa do popełnienia czynu zabronionego z art. 56 § 1 Następnie przytacza brzmienie tego artykułu […] „Do realizacji znamion tego typu czynu zabronionego konieczny jest więc skutek w postaci narażenia na uszczuplenie podatku. Skutek taki może wynikać z zachowań, które polegają na wprowadzeniu w błąd organu podatkowego, co do okoliczności mających znaczenie dla obowiązku podatkowego, prowadząc do możliwości jego ustalenia na niższym poziomie niż podatek w rzeczywistości należny. Z istoty rzeczy nie mogą mieć znaczenia w perspektywie skutku z art. 56 § 1 takie zachowania podatnika, które polegają na przekazaniu organowi nieprawdziwych informacji, które nie miałyby wpływu na rozmiar i treść obowiązku podatkowego. Dotyczy to w szczególności zawartych w fikcyjnych fakturach VAT informacji o transakcjach, które w rzeczywistości nie miały miejsca.” Podając podstawy prawne: „Należy podkreślić, że stosownie do regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, podatek ten należy się od rzeczywiście zaistniałej czynności (art. 5) lub także towarów (art. 14), a podstawą opodatkowania jest, stosownie do art. 29, obrót (ust. 1), koszt świadczenia usług (ust. 12), czy wartość celna towaru powiększona o cło (ust. 13).” Dalej Sąd kontynuuje własną myśl, by na końcu wskazać na inne orzeczenia potwierdzające tą logikę: „Skoro więc podstawą obowiązku podatkowego jest dokonanie rzeczywistej transakcji, to samo wystawienie dokumentu stwierdzającego przeprowadzenie takiej transakcji, która w rzeczywistości nie miała miejsca, pozostaje bez wpływu na zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu. Stanowisko to jest wyrażane przede wszystkim w orzecznictwie sądów administracyjnych w sprawach podatkowych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2010 r., I FSK 584/09, LEX nr 594070,[…] i cytuje „kwota wykazana na fakturze jako podatek nie jest faktycznym podatkiem należnym Skarbowi Państwa, lecz kwotą się pod ten podatek w celu wyłudzenia jej” Następnie Sąd przeszedł do zarzutu z Art. 299 & 1 i 5 cytuję: „Zasadnie także zakwestionowano w kasacji możliwość zastosowania kwalifikacji prawnej z art. 299 § 1 i 5 do czynu przypisanego M. G. w pkt VI wyroku Sądu I instancji. Z opisu tego czynu nie wynika, z jakiego czynu zabronionego miały pochodzić korzyści stanowiące ów przedmiot. Sąd wskazuje w tym opisie, że „brudnym pieniądzem” miało być mienie ruchome „w postaci różnego asortymentu złomu pochodzącego z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych” oraz „środki płatnicze (…) pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych”. „Tymczasem określenie tzw. przestępstwa bazowego stanowi konieczny element ustalenia, że doszło do realizacji znamion przestępstwa z art. 299 § 1 Także sięgnięcie do uzasadnienia wyroku Sądu I instancji nie daje wskazówek pozwalających na ustalenie, o jaki czyn zabroniony chodziło w opisie czynu przypisanego M. G. w pkt VI wyroku. Z rozważań zawartych w tym uzasadnieniu można natomiast wywnioskować, że Sąd I instancji, w odniesieniu do złomu utożsamiał znamię „pochodzenia z czynu zabronionego” z pochodzeniem z nielegalnego czy nieudokumentowanego źródła (por. s. 194, 196, 204, 206 uzasadnienia wyroku). Wprost stwierdza to Sąd I instancji na str. 215 uzasadnienia prezentując oczywiście błędną wykładnię art. 299 § 1 której istota przestępstwa określonego w tym przepisie miałaby polegać na działaniach „zmierzających do wprowadzenia do legalnego obrotu gospodarczego lub finansowego, ujmując szeroko, mienia pochodzącego z działalności przestępczej lub innych nielegalnych źródeł”. „Taka interpretacja nie ma żadnych podstaw w treści art. 299 § 1 który wyraźnie wskazuje na konieczność udowodnienia, że środki majątkowe stanowiące przedmiot czynności wykonawczych opisanych w tym przepisie pochodzą z konkretnego czynu zabronionego.”Kończąc Sąd odniósł się co do Art. 62 & 2 cytuję: „Mając na względzie fakt, że doszło do uchylenia wyroku I instancji w zakresie uznania oskarżonych za winnych popełnienia przestępstw przypisanych im w tym wyroku, zbędnym lub przedwczesnym stało się rozpoznawanie pozostałych zarzutów sformułowanych w kasacjach obrońców. Należy jedynie podkreślić, że trafnie wskazano w odpowiedzi prokuratora Prokuratury Apelacyjnej na kasację, że wystawienie fikcyjnej faktury VAT może być traktowane jako realizacja znamion występku skarbowego z art. 62 § 2 k. k. s., bowiem dobro prawne stojące u podstaw typu czynu zabronionego określonego w tym przepisie, jakim jest obowiązek podatkowy, nie daje podstaw do twierdzenia, że wystawienie lub posługiwanie się fikcyjnymi fakturami VAT realizacji obowiązków podatkowych nie zagraża. Art. 62 § 2 k. k. s. ma charakter przestępstwa formalnego, charakteryzującego się jedynie abstrakcyjnym narażeniem na niebezpieczeństwo dobra prawnego.” Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 luty 2020 r. Wyrok ten został wydany co do Skargi na Decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej i co prawda nie dotyczy bezpośrednio omawianych zarzutów, jednak w uzasadnieniu Sąd przedstawia podstawy prawne, które mają zastosowanie przy tych zarzutach. W swojej sentencji Sąd uznaje Skargę za zasadną a następnie przechodzi do określenia ram prawnych gdzie przytacza tożsame artykuły z ustawy o podatku VAT jak i Ordynacji Podatkowej a następnie odnosi się do tych artykułów. „Jak wynika z przywołanych regulacji prawnych, ustawa o PTU przyjmuje generalną zasadę, zgodnie z którą, usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Tym samym „świadczenie usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług w transakcjach wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Aby jednak uznać, że doszło do świadczenia usługi, czynność ta musi mieć charakter odpłatny, w tym znaczeniu, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania konkretnego świadczenia, a wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.” Następnie przytoczył ustalenia organów które wydawały zaskarżoną Decyzję, po czym dalej uzasadnia „W tym stanie rzeczy organy z jednej strony wykluczyły w istocie realność funkcjonowania gospodarczego usługobiorców skarżącej, a z drugiej nie ustaliły ani nie wskazały podmiotu, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z określonym świadczeniem – usługą wykonywaną przez spółkę. Przeciwnie, wskazały, że związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego miało następować świadczenie wzajemne – był fikcyjny, pozorowany, czyli faktycznie nie istniał. Innymi słowy ustalono i stwierdzono, że wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę (skarżącą) nie było zapłatą przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy (z umowy o współpracy)[…] W świetle przedstawionych okoliczności faktycznych i prawnych, skoro opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, przez które rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, a w realiach rozpoznawanej sprawy organ wykluczył świadczenie usług przez skarżącą zarówno na rzecz podmiotu amerykańskiego, jak i krajowego, nie ustalając jakie usługi i dla kogo świadczyła skarżąca, bądź ekwiwalentem czego były środki pieniężne uzyskane za fakturami z 31 lipca 2014 r. i 1 września 2014 r. […] to zaskarżona decyzja wymierzająca podatek od tych kwot, jako niepowiązanych z jakimkolwiek przedmiotem opodatkowania, nie mogła się ostać.”Trybunał Konstytucyjny „Reasumując, w orzecznictwie sądowym, w szczególności w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zaczyna dominować pogląd, zgodnie z którym wystawienie fikcyjnych, pustych fakh1r potwierdzających sprzedaż towarów bądź świadczenia usług w sytuacji, gdy w rzeczywistości do zdarzeń tych nie doszło, wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 271 § l nie zaś art. 62 § 2 K. k. s.” „Wystawienie faktur dotyczących fikcyjnych, nieistniejących świadczeń wyczerpuje tym samym wyłącznie znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 271 § 1 W orzecznictwie tym wskazuje się, iż w przypadku braku faktycznej czynności, u wystawcy faktury nie może w ogóle powstać obowiązek podatkowy w zakresie VAT, a tym samym i prawo dysponenta taką fakturą do odliczenia podatku z faktury, gdyż ta wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego na poprzednim etapie obrotu.” Przykład postawionych zarzutów W związku z czym zostały postawione zarzuty Dla zobrazowania tego przykładu chcę wyjaśnić, że stawiane zarzuty dotyczą mojej pracy w spółce a następnie w kolejnej spółce której jestem współwłaścicielem i Prezesem a działalność tych spółek polega na świadczeniu usług Outsourcingu administracyjno-finansowego. Outsourcing – wydzielenie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa niektórych realizowanych przez nie samodzielnie funkcji i przekazanie ich do wykonania innym podmiotom. Outsourcing pozwala na koncentrację procesów zarządczych na zasadniczych celach i kluczowych kompetencjach organizacji a także na zwiększenie elastyczności struktury przedsiębiorstwa, tzn. szybkości, skuteczności i efektywności jego reakcji na zmiany otoczenia rynkowego. Dla porównania podam, że pracę podjąłem w spółce polskiej w czerwcu 2014 a w październiku 2014 r Prokuratura doprowadziła do zerwania kontraktu co spowodowało, że wraz z partnerką, która też jest właścicielką polskiej spółki podjęliśmy decyzję o przeniesieniu naszej działalności do innego kraju w Unii Europejskiej, gdzie do dnia dzisiejszego prowadzimy tą samą działalność. Jednocześnie usługę świadczymy również wobec podmiotu, który zajmuje się handlem towarem. Prokuratura stawia zarzuty W dniu 08 luty 2019 r. prokurator Katarzyna Janoska postawiła nam zarzuty, które w postanowieniu tak oto opisała czyny zabronione.„W okresie od czerwca 2014 roku do października 2016 roku w kilku miejscowościach […] na terenie kraju jak i w innych krajach […] działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w strukturze zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw i przestępstw skarbowych, jako pracownik spółek […] a także członek zarządu spółek […] świadczących rzekomo usługi finansowe, marketingowe i logistyczne na rzecz nie prowadzących rzeczywistej działalności gospodarczej polskich spółek, takich jak: […] a także zagranicznych firm takich jak […] wspólnie i w porozumieniu z […] czyniąc sobie z popełniania przestępstw skarbowych stale źródło dochodu, brał udział w wystawianiu nierzetelnych faktur VAT, dokumentujących rzekomą krajową sprzedaż w ten sposób, że: działając w ramach firmy […] wystawiał na rzecz spółki […] faktury VAT w imieniu pozorujących prowadzenie działalności gospodarczej spółek: […] w następstwie czego,[…] kwoty VAT, który to podatek nie został odprowadzony, przy czym ujęte w wystawionych na rzecz i przez spółkę […] fakturach VAT transakcje gospodarcze w rzeczywistości nie miały miejsca, a celem wystawienia tych faktur było stworzenie pozorów legalności łańcucha transakcji gospodarczych, co umożliwiło przedstawicielom firmy […] podanie nieprawdy w deklaracjach VAT-7, składanych Naczelnikowi Urzędu Skarbowego […] poprzez niezasadne obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT, przez co narażono na uszczuplenie podatek VAT ,wielkiej wartości. […] tj. o czyn z art. 56 § 1 w zw. z art. 62 § 2 w zw. z art. 7 § 1 w zw. z art. 6 § 2 w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 i art. 9 § 3 W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że w tym opisie mowa jest o wystawianiu fikcyjnych faktur, które miały umożliwić innej firmie podanie nieprawdy w składanych do urzędu skarbowego deklaracjach podatkowych poprzez niezasadne obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT, przez co narażono na uszczuplenie podatek VAT, wielkiej wartości. Jednak na końcu przypisuje mojej osobie zarzut dotyczący nie tylko wystawiania faktur VAT, ale i składania deklaracji. Co już jest bezpodstawne. […] przy czym z popełnienia tego czynu uczynił sobie stałe źródło dochodu, w ten sposób, że posiadając uprawnienia do wykonywania dyspozycji na rachunkach bankowych spółki […] o numerach rachunku […] przyjmował na rachunki bankowe, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez spółkę […] środki płatnicze, uzyskane z powyższego procederu w łącznej kwocie […] posiadał je, a następnie przekazywał oraz transferował za granicę, jak również podejmował inne czynności mające na celu udaremnienie bądź znaczne utrudnienie stwierdzenia przestępczego pochodzenia tych środków, miejsca umieszczenia, ich ,wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku, w ten sposób, że przyjął na rachunki bankowe: […] stanowiące zapłatę z tytułu fikcyjnych transakcji kupna – sprzedaży […] zawieranych w imieniu obsługiwanych spółek, a następnie przelane środki przekazywał na:[…] tytułem zapłaty za transakcje, związane z rzekomym zakupem […] przez obsługiwane podmioty, które to transakcje w rzeczywistości nie miały miejsca,[…] w nieustalonym okresie, nie wcześniej niż przed 01 stycznia 2012 roku i nie później niż po r., z rachunku bankowego […] tytułem zapłaty za fikcyjne transakcje kupna -sprzedaży […], zawierane rzekomo w imieniu reprezentowanych spółek, a także innych transakcji, które w rzeczywistości nie miały miejsca, tj. o przestępstwo z art. 299 § 1 i 5 w zw. z art. 12 w zw. z art. 65§1 jak w kwestii wyżej przedstawionych zarzutów, tak również i ten krótko pisząc nie ma podstaw prawnych, co potwierdza chociażby przytoczony pw. wyrok Sądu Najwyższego. Podstawę dla przedstawienia Krzysztofowi W. zarzutów o przytoczonej wyżej treści, stanowił zgromadzony w śledztwie o sygn. RP I Ds. materiał dowodowy w postaci: uzyskanych analiz Generalnego Inspektora Informacji Finansowej w Warszawie oraz załączonych doń informacji i dokumentów, dotyczących wprowadzania na polski rynek […] przez osoby działające w ramach podmiotu gospodarczego […] stanowiących zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 na temat tego postępowania można przeczytać pod linkiem. Analiza przepisów prawa Prokuratorka na końcu postanowienia o postawieniu zarzutów wskazała na podstawę do postawienia zarzutów, twierdząc, że jest to zebrany w śledztwie materiał dowodowy w postaci; Analiza GIIF stanowiła zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa z Art. 299 & 1 i 5 KK a czego ta analiza dotyczyła co mógł analizować GIIF, przelewy finansowe na rachunkach? a co jeszcze? Nic więcej i tu jest to co wyżej wspomniałem, o problemach przedsiębiorców w związku z nagminnym interpretowaniem tego artykułu mówiącego o praniu brudnych pieniędzy. Dodam jeszcze, że nie wspomina się o dacie tego zawiadomienia śledztwo obejmuje lata 2011 – 2016 zarzuty zostały postawione pierwsze w Listopadzie 2018 r. a co do mojej osoby w lutym 2019 r. Przecież żeby uznać pranie pieniędzy GIIF musiałby mieć wiedzę o pochodzeniu środków, które były w obrocie na rachunkach spółki, skąd pochodzą z jakiego przestępstwa do kogo należą, ten organ nie jest wstanie określić, czy środki te służą do faktycznej zapłaty za towar a tak było czy też nie, a już tym bardziej czy osoba trzecia wykonująca Swoje czynności w związku z kontraktem ma świadomość rzekomego prania pieniędzy a tylko świadome działanie można uznać za czyn fragment z podstawy „informacji i dokumentów dotyczących wprowadzenia na Polski rynek towaru” jak to należy rozumieć odnosząc się do rzekomych transakcji, fikcyjnych faktur? Kiedyś usłyszałem towar był a faktury są fikcyjne, gdy zapytałem jak to możliwe odpowiedź: nie było eksportu. Próbowałem Sobie to logicznie wytłumaczyć, ale jest to trudne by nie powiedzieć nie należy wrócić się w szczególności do przepisów stanowiących podstawę do postawienia zarzutów z art. 56 i art. 62 k. k. s., żeby można było wskazywać na materiał dowodowy, który był podstawą postawiania zarzutów z art. 299 kk, w postaci analizy GIIF. W pierwszej kolejności prokuratorka powinna posiadać wydaną przez organ podatkowy prawomocną decyzję podatkową z której wynikałoby, że doszło do narażenia, bądź uszczuplenia podatku VAT. Wówczas można postawić zarzuty dotyczące przestępstwa skarbowego, którego skutkiem było narażenie, bądź uszczuplenie podatku VAT. W tym przypadku owszem decyzja organu podatkowego została wydana z tym, że jak wskazałem w zakładce „Zobaczmy co mówią jeszcze wydane orzeczenia” wyrok drugi dotyczył tej właśnie decyzji, która została, przez Sąd orzeczenia WSA potwierdza w/w wyrok kasacyjny Sądu Najwyższego gdzie również znajdziemy odpowiedź do art. 62 & 2 który wskazany jest w tym podatkowy ponownie przeprowadził postępowanie kontrolne, które zakończył wydaniem „wyniku kontroli”, w którym stwierdził prawidłowość złożonej, przez spółkę Luxona deklaracji VAT, a ponieważ nie nie określała zobowiązania podatkowego, tym samym nie może być mowy o szczupleniu bądź narażeniu na uszczuplenie podatku VAT. Natomiast jeżeli mówimy o dalszej naszej działalności, to była ona prowadzona na terenie Czeskiej Republiki, gdzie również nie stwierdzono, że nasza działalność doprowadziła do uszczuplenia w podatku VAT. Za tym postawienie nam zarzutów było i jest nadal bezpodstawne, a prawdopodobnie już niedługo zostanie złożony akt oskarżenia do Sądu, co może oznaczać, że osoby zostaną postawione w stan oskarżenia o popełnienie przestępstwa, które nie miało miejsca a podstawą złożenia aktu oskarżenia będzie materiał dowodowy, który został spreparowany przez organ podatkowy w postaci wydanych decyzji, które nie są prawomocne, bądź też zostały wydane po terminie jaki został wskazany w ustawie . Kolejny przykład zarzutów Wstępne naprowadzenie do przykładu Ten przykład również dotyczy prawdziwej historii pewnej sprawy zakończonej wydaniem wyroku, przez Sąd Okręgowy w Częstochowie. Na podstawie tej historii, będę chciał odpowiedzieć na dość ważne do przedstawienia w/w zarzutów stosuje się podstawy prawne, czy też można skazać oskarżonego bez stosowania podstaw prawnych? Wyrok został wydany przez Sąd Okręgowy w Częstochowie w dniu 01 październik 2018 r. natomiast uzasadnienie otrzymałem pół roku później. Jeszcze krótko tylko przedstawię okoliczności, które spowodowały postawienie zarzutów i wydanie wyroku. Sprawa dotyczy okresu 2006 – 2007 r. w którym to okresie byłem członkiem zarządu spółki Mar – Tom Sp. z na stanowisku wiceprezesa, firma zajmowała się handlem towarem czyli jw. wyjaśniałem kupnem-sprzedażą. Dla formalności zaznaczę, że ten wyrok nie jest związany z pierwszym przykładem, ale jest to kolejna prawdziwa której można przeczytać tutaj. Sąd Okręgowy wydaje wyrok Uznaje oskarżonego Krzysztofa W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie XVI części wstępnej wyroku to jest przestępstwa z art. 54 § 1 k k s i art. 56 § 1 k k s oraz art. 62 § 2 k k s w zw. z art. 9 § 3 k k s w zw. z art. 6 § 2 k k s i art. 7 § 1 k k s w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k k został przedstawiony opis . w okresie od dnia 2 października 2006 roku do 25 kwietnia 2007 roku w […] i innych nieustalonych miejscowościach na terenie Polski, faktycznie zajmując się jako V-ce Prezes Zarządu sprawami gospodarczymi i finansowymi Spółki z „MAR-TOM” z siedzibą w […] działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz upozorowania obrotu towarami między Sp. z „Mar-Tom” a kontrahentami poprzez wytworzenie nierzetelnych dokumentów, wykorzystując uzależnienie od siebie wyżej wymienionych i innych nieustalonych osób, wynikające z ich przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia tych przestępstw stałe źródło dochodu, polecił ujmowanie w ewidencji zakupu spółki z „Mar-Tom” faktury VAT dotyczące zakupu towarów z firm […] a następnie polecił wystawić zatrudnionej w spółce z – Monice K. jako osobie uprawnionej nierzetelne faktury sprzedaży towarów do firm […] a następnie otrzymane nierzetelne faktury sprzedaży od firm […] które za ewidencjonował w księgach podatkowych „Mar-Tom” Spółka z doprowadzając do ich nierzetelnego prowadzenia,[…] na podstawie których polecił wystawić […] nierzetelnych faktur sprzedaży towaru do firmy […] od której to sprzedaży należny podatek VAT wyniósł […] a w składanych do Urzędu Skarbowego miesięcznych deklaracjach „VAT-7” dla potrzeb podatku od towarów i usług zaniżył zobowiązanie w tym podatku narażając tym samym Skarb Państwa na uszczuplenie z tego tytułu w wielkiej kwocie. W uzasadnieniu czytamy: Zgodnie z uchwałą nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z r. członkiem zarządu pozostał Krzysztof W. […] K. W. jako członek zarządu działając w imieniu spółki MAR-TOM w dniu r. zatrudnił na stanowisku dyrektora biura spółki MAR-TOM Monikę K. Zatrudniając M. K. polecił jej wykonywać ściśle jego i tylko jego polecenia. Zgodnie z ustalonym zakresem czynności do jej obowiązków należało: wystawianie faktur i sporządzania zestawień, sporządzanie zamówień na dostawy towarów, przyjmowanie i wysyłanie korespondencji wraz z prowadzeniem dziennika korespondencji, kompletowanie kopii, przekazywanie korespondencji Zarządowi, sporządzanie pism na zlecenie Zarządu oraz gromadzenie dokumentacji, przyjmowanie informacji telefonicznych, sporządzanie adnotacji z prowadzonych rozmów, prowadzenie kalendarza spotkań dla Zarządu, reprezentacja firmy i kontakty z kontrahentami (przyjmowanie i obsługa gości) sporządzanie comiesięcznych raportów kasowych, dostarczanie dokumentacji do Biura Rachunkowego, wykonywanie innych prac zleconych przez Zarząd, a wynikających z bieżących potrzeb firmy. Obsługą rachunkowo–księgową spółki MAR-TOM zajmowała się […] prowadząca Biuro Rachunkowe. Formalności związane ze zleceniem prowadzenia obsługi księgowej załatwiał w grudniu 2005 r. K. W. kiedy to pojawił się w biurze rachunkowym z prośbą o podjęcie się obsługi księgowej. Umowę o usługowe prowadzenie księgowości zawarto w dniu r. na czas nieokreślony. Spółkę z MAR-TOM reprezentował Wiceprezes Krzysztof W. Biuro Rachunkowości i Finansów zobowiązało się do prowadzenia ksiąg rachunkowych i rejestrów VAT z należytą starannością w sposób zgodny z przepisami na podstawie dostarczonych dokumentów, sporządzania i terminowego przekazywania deklaracji rozliczeniowych i ubezpieczeniowych do organów podatkowych i ZUS oraz przechowywania ksiąg rachunkowych oraz dokumentów związanych z jej prowadzeniem. K. W. złożył zapewnienie, iż wszelkie dowody księgowe są prawidłowe pod względem formalnym i merytorycznym i zawierają dokładne objaśnienie zdarzeń, których dotyczą. Upoważnił jednocześnie zleceniobiorcę do nie księgowania dowodów kosztowych budzących wątpliwości co do ich prawidłowego wystawienia pod względem formalnym i merytorycznym. Z kolei w §3 zobowiązał się między innymi do właściwego pod względem formalnym i rzetelnego pod względem merytorycznym dokumentowania operacji gospodarczych podlegających wpisowi do ksiąg rachunkowych i rejestrów VAT, dostarczania kompletnej dokumentacji dotyczącej prowadzonej działalności koniecznej do wywiązania się przez zleceniobiorcę z umowy. […] . K. W. dostarczał J. K. i R. A. fikcyjne faktury VAT […] Dokumenty te nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Towar widniejący na fakturach nie został sprzedany przez MAR-TOM wskazanym w nich podmiotom gospodarczym. Podpisane faktury VAT K. W. odbierał bezpośrednio po ich podpisaniu bądź następnego dnia. W spółce MAR-TOM był wykorzystywany komputerowy program fakturowania. Faktury zgodnie z zakresem obowiązków wystawiała M. K. Przy transakcjach zakupów towaru K. W. polecał jej w pierwszej kolejności wypisać zamówienie do firmy, w której miało dojść do zakupu. Podawał dane firmy tj. nazwę i adres oraz ilość.[…]. Dokumentację pracowniczą i księgową spółki do Biura Rachunkowego […] raz w miesiącu dostarczała M. K., której zazwyczaj towarzyszył K. W. Każdego miesiąca na polecenie K. W. sporządzała raport kasowy. Ujmowała w nim wszystkie dokumenty KW i KP, wszelkie opłaty biurowe. […] udzielił dla biura rachunkowego pełnomocnictwo do reprezentowania spółki przed Urzędem Skarbowym obejmującego podpisywanie deklaracji podatkowych, odbiór i dostarczanie dokumentów. Miała też prawo złożenia w deklaracji VAT 7 wniosku o zwrot różnicy podatku naliczonego nad należnym, ale nigdy taki wniosek w deklaracji VAT 7 nie został złożony. […] Spółka z MAR-TOM nie dysponowała żadnymi pomieszczeniami magazynowymi przeznaczonymi do przechowywania towaru jak również środkami transportu. Analiza przepisów prawa Oczywiście powyżej przytoczyłem tylko fragmenty wyroku, które w dużej mierze zostały przekopiowane z aktu oskarżenia. Sąd uznał opinię biegłego za wiarygodną i jednocześnie uznał faktury i inne dokumenty uwierzytelniające te faktury za faktury fikcyjne (nierzetelne). Co w świetle zarzutów z Art. 54, Art. 56 i Art. 62 wydanie wyroku skazującego należy rozumieć, że wyrok ten został wydany pomimo braku podstaw prawnych, co zostało wyjaśnione na początku tego artykułu i potwierdzone wyrokiem Sądu Najwyższego Sygn. akt III KK 407/14. W rezultacie wystawiona faktura, która nie dokumentuje rzeczywistej sprzedaży między wskazanymi w niej podmiotami, jest prawnie bezskuteczna, a w następstwie nie może wywoływać żadnych skutków podatkowych u odbiorcy, a zatem kwota wykazana w fakturach jako podatek nie jest faktycznym podatkiem należnym Skarbowi Państwa, lecz kwotą jedynie „odgrywającą rolę” tego jest jedna rzecz, wskazująca na brak podstaw prawnych do postawienia zarzutów, nie wspominając już o wydaniu wyroku skazującego oraz utrzymującego ten wyrok, wyrok Sądu II instancji. Kolejną bulwersującą sprawą jest zapewne kwestia związana stricte z podstawą postawienia zarzutów, którego skutkiem miałoby być uszczuplenie podatku o czym mówią art. 54 i art. 56 k k s oraz przedawnienie karalności przestępstwa skarbowego. W tym miejscu należy wskazać, że zarzuty zostały przedstawione mojej osobie w styczniu 2011 r. a śledztwo wszczęto w 2007 r. i obejmowało okres październik 2006 – kwiecień 2007 r. Przestępstwo, które zostało określone w pw. przepisach miałoby skutkować uszczupleniem podatku, tzn., że spółka w której byłem członkiem zarządu miałaby w złożonej deklaracji podatkowej zaniżyć wysokość należnego Skarbowi Państwa podatku, bądź go nie wykazać, lub nie złożyć deklaracji podatkowej. Jeżeli z deklaracji podatkowej nie wynikało zobowiązanie podatkowe, które nie ostało uiszczone, to wówczas istnieje możliwość, że organ podatkowy wszczyna postępowanie kontrolne, które zakończy wydaniem decyzji i na podstawie art. 21 & 3 O. p. określi zobowiązanie podatkowe, a wysokość zobowiązania będzie stanowiło kwotę uszczuplenia podatku, jeżeli kwota ta nie zostanie uiszczona. Tym samym należy rozumieć, że przed wydaniem takiej decyzji ostatecznej i prawomocnej, nie ma podstawy faktycznej do postawienia zarzutów z art. 54 i art. 56 k k s. W tym konkretnym przypadku jednak stało się inaczej, ponieważ jak wynika z poniższego dokumentu, zarzuty zostały postawione trzy miesiące przed wydaniem decyzji w pierwszej instancji, którą wydano w dniu 28 marca 2011 r. Jednak to nie wszystko, ponieważ jeżeli zobaczymy na datę końcową, jaka została wskazana w decyzji oraz przepisy prawa zawarte w ustawie – Ordynacja podatkowa tj. art. 68 & 1 w zw. z art. 21 & 1 pkt. 2. To okazuje się, że decyzje wydane przez organ podatkowy, w których naliczono zobowiązanie podatkowe, a którego rzekomo kwota miała zostać uszczuplona, zostały wydane po upływie czasu, jaki został określony w przepisach ustawy, by można uznać powstanie takiego zobowiązania podatkowego. „Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.”Z tego wynika, że decyzja w której naliczono zobowiązanie podatkowe, powinna zostać doręczona nie później niż 31 grudnia 2010 r., natomiast decyzję wydano dopiero trzy miesiące po tym terminie, tym samym nie powstało zobowiązanie podatkowe i tym samym nie mogło dojść do jego uszczuplenia, a więc postawienie zarzutów a następnie wydany wyrok w dwóch instancjach nie miały podstawy faktycznej ani prawnej, a osoby skazane zostały za przestępstwo, którego nie było, część osób odsiaduje już wyroki, a Sąd II instancji już przez miesiąc czasu przetrzymuje złożone do Sądu Najwyższego kasacje. PODSUMOWANIE System obowiązujący w Polsce W państwie prawa człowiek może ponieść odpowiedzialność karną tylko za czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. W związku z art. 42 ust. 1 w którym zostały zawarte zasady mówiące kto podlega odpowiedzialności oraz za co może podlegać odpowiedzialności, że dany czyn musi znajdować się w ustawie i spełniać warunki przez ustawę określone. Więc w sytuacji, gdy zarzucany czyn zabroniony został określony przez ustawę, to określenie zarzutu musi być zgodne z określeniem zawartym w na uwadze zasady z Art. 42 ust. 1 Konstytucji RP. z których wynikają reguły szczegółowe, które zostały przytoczone powyżej. Możemy zobaczyć, że kto (Państwo) nie stosuje się do zasady przedstawionej w pkt. 2, stosuje reżim totalitarny. W których prawo opiera się na materialnym pojęciu przestępstwa, a fakty są tak głęboko interpretowane, że zasada pewności prawa jest w ten sposób całkowicie odrzucona. Prowadzone za tym postępowania wobec osób, wbrew temu co wynika z podstaw prawnych, oznacza, że Polska, kraj w którym żyjemy stosuje prawo przypisywane stosowaniu reżimu w tych dwóch przypadkach, a właściwie jeszcze w jednym przypadku o którym nie napisałem odpowiedzialność za taki stan rzeczy, ponoszą nie tylko prokuratorzy czy sędziowie, ale również występujący w tych postępowaniach adwokaci. To do adwokatów należy, analiza przepisów prawa i wskazywanie błędów jakie zaistnieją w prowadzonych postępowaniach.
Art. 394 2. Zażalenie do innego składu sądu drugiej instancji. § 1. Zażalenie do innego składu sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienie tego sądu o odrzuceniu apelacji, postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania i postanowienie o umorzeniu postępowania wywołanego wniesieniem apelacji. § 1 1.
Niegospodarność zarzuca prokuratura wieloletniemy dyrektorowi Łaźni Nowej, Bartoszowi Szydłowskiemu. Chodzi o kwotę blisko pół miliona nad Łaźnią Nową zaczęły zbierać się w ubiegłym roku, kiedy radny miejski, Adam Kalita, złożył do prezydenta Jacka Majchrowskiego interpelację w sprawie niegospodarności, do której miało dochodzić w nowohuckim teatrze. Miasto zleciło kontrolę, która częściowo potwierdziła wytykane przez Kalitę błędy. Prokuratura wszczęła zaś śledztwo. Dochodzenie trwało kilkanaście miesięcy, podczas których przeanalizowano rachunki teatru oraz wyniki miejskiej kontroli. Efektem są zarzuty, postawione założycielowi i wieloletniemu dyrektorowi Łaźni - zdaniem śledczych w wyniku niegospodarności teatr miał stracić ponad 400 tys. zł. Większość zarzutów, będących wynikiem trwającego kilkanaście miesięcy śledztwa, związana jest z osobą Małgorzaty Szydłowskiej wicedy -rektorki teatru, scenografki, a prywatnie żony Bartosza Szydłowskiego. Chodzi o wysokość jej uposażenie (ponoć zarabiała więcej niż dyrektor), korzystanie z opłacanego przez Łaźnię mieszkania oraz fakt, że będąc zatrudniona na etacie, równocześnie podpisywała z teatrem umowy cywilnoprawne. Łaźnia miała też pokryć koszty otwarcia jej przewodu doktorskiego. Szydłowski ripostuje- Zarzuty mają sprowokować medialną burzę i uratować honor znanego z nieskutecznych donosów radnego Kality. Chciałbym przypomnieć, że jego aktywność poprzedzona była złożeniem propozycji o zatrudnieniu w teatrze im. Słowackiego, w którym jestem kuratorem programowym, jego znajomka. Odrzucenie tej haniebnej propozycji skutkuje zaangażowaniem w niszczenie mnie oraz instytucji, która z takimi sukcesami działa na rzecz miasta i dzielnicy - komentuje Szydłowski. - Uważam również, że zamrożenie sprawy przez prawie dwa lata i nagłośnienie jej przed wyborami, jest kolejnym dowodem na charakter polityczny tej dmuchanej Łaźni po komentarz dotyczący konkretnych zarzutów, odesłała nas do wywiadu, którego udzieli „Gazecie Wyborczej”. W materiale tym, punkt po punkcie odrzuca zarzuty śledczych. Tłumaczy w nim że nieprawdą jest iż pensja wicedyrektorki była wyższa niż uposażenie dyrektora, że etat i umowa cywilnoprawna dotyczyły różnego zakresu obowiązków (praca wicedyrektora nie jest tożsama z pracą scenograf), Otwarcie przewodu doktorskiego było natomiast jednym z wielu sfinansowanych przez Łaźnię działań mających na celu podniesienie kwalifikacji pracowników. Jeśli zaś chodzi o mieszkanie - to korzystała z niego nie tylko Małgorzata Szydłowska, ale i artyści realizujący spektakle w Łaźni (obecnie Łaźnia z wynajmu mieszkania zrezygnowała - artyści lokowani są w hotelach, co zdaniem Szydłowskiego jest droższe niż opłacany wcześniej czynsz. ).- Ponadto, aby uświadomić czytelnikom absurdalność zarzutów, zwłaszcza dotyczących zatrudnienia Małgorzaty Szydłlowskiej, przypominam , że od samego początku wszyscy wiedzieli, że Szydłowscy prowadzą wspólnie ten teatr i że jesteśmy tandemem twórczym - mówi nam Szydłowski. - Zatrudnieni oboje byliśmy za zgodą władz Miasta. Robienie afery po 15 latach i podkręcanie tematu podejrzliwości, uważam za skandaliczne nadużycie, żerujące na niskich instynktach i opierające się na kłamstwach i pomówieniach. Oczywiście przewiduję środki prawne w stosownym czasie wobec wszystkich szykanujących dobre imię moje i mojej ŁaźniZ zarzutami dla Łaźni kontrastują jej sukcesy artystyczne. W ciągu ponad dekady funkcjonowania stała się jedną z najciekawszych scen w Polsce - w swoim dorobku ma produkcje takie jak świetnie oceniane „Wszystko o mojej matce” czy „Wieloryb. The Globe”. Produkowana przez tę scenę Boska Komedia w ciągu 10 lat stała się najważniejszym polskim festiwalem teatralnym, który dla wielu twórców okazał się przepustką do międzynarodowego obiegu. - O wysokim poziomie Łaźni nikogo nie trzeba przekonywać - mówi Andrzej Kulig, z-ca prezydenta miasta ds. kultury. - Czasem jednak zdarza się, że znakomici artyści, gubią się w administracyjnym gąszczu. W-ce prezydent dodaje, że do samych zarzutów trudno mu się odnieść, ponieważ nie otrzymał jeszcze pisma z prokuratury.
Wypadek na A1. Prokurator krytykuje Zbigniewa Ziobrę. "Takich rzeczy się nie robi". – Błędem jest to, że wychodzi polityk i mówi o zarzutach, zanim zostaną one komuś ogłoszone. To daje 22:10 MyszPress (Zawiercie – Częstochowa) Prokuratura Okręgowa w Częstochowie postawiła Rafałowi K. obecnie sprawującemu funkcję Starosty Powiatu Zawierciańskiego zarzuty karne sfałszowania dokumentu, poświadczenia nieprawdy pod dokumentem oraz posługiwania się sfałszowanym dokumentem jako prawdziwym. Zarzuty dotyczą roku 2008, kiedy obecny starosta był jeszcze zwykłym radnym powiatowym z NAW (Niezależna Alternatywa Wyborcza). Starosta przyznał się do zarzucanego mu czynu. Po Ryszardzie M. obecnym Prezydencie Zawiercia to już drugi najważniejszy polityk NAW z zarzutami karnymi. (Zawiercie – Częstochowa) Prokuratura Okręgowa w Częstochowie postawiła Rafałowi K. obecnie sprawującemu funkcję Starosty Powiatu Zawierciańskiego zarzuty karne sfałszowania dokumentu, poświadczenia nieprawdy pod dokumentem oraz posługiwania się sfałszowanym dokumentem jako prawdziwym. Zarzuty dotyczą roku 2008, kiedy obecny starosta był jeszcze zwykłym radnym powiatowym z NAW (Niezależna Alternatywa Wyborcza). Starosta przyznał się do zarzucanego mu czynu. Po Ryszardzie M. obecnym Prezydencie Zawiercia to już drugi najważniejszy polityk NAW z zarzutami karnymi. - Mogę potwierdzić, iż obecnemu staroście zawierciańskiemu został przedstawiony zarzut, sfałszowania dokumentu i posługiwania się nim, jako autentycznym. Sprawa dotyczy czynów z 2008 roku i ma związek z przetargiem na dzierżawę nieruchomości. Potwierdzam również, że podejrzany Rafał K. przyznał się do stawianego mu zarzutu – mówi nam rzecznik Prokuratury Okręgowej w Częstochowie prokurator Tomasz Ozimek. Prokuratura Okręgowa w Częstochowie prowadzi śledztwo w sprawie przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków przez urzędników starostwa powiatowego w Zawierciu w związku z budową Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Śledztwo jest prowadzone już prawie 2 lata. W sprawie przesłuchanych zostało kilkudziesięciu świadków i zebrano setki stron materiału dowodowego. - Nie można wykluczyć, że w postępowaniu prowadzonym w sprawie niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień zostaną postawione zarzuty – dodaje Prokurator Ozimek. Przypomnijmy najważniejsze wątki śledztwa sorowskiego. Po pierwsze sprawa antydatowania oferty firmy BRUKO- BUDOWA Henryka Kamińskiego. Oferta przetargowa wpłynęła po terminie, a ówczesna naczelniczka Wydziału Gospodarki Mieniem Powiatu i Zamówień Publicznych Martyna Bogusz miała zmuszać swojego bezpośredniego podwładnego Jacka Kalinowskiego do jej antydatowania, a tym samym poświadczenia nieprawdy pod dokumentem. Jak dowiedzieliśmy się na tę okoliczność świadkowie złożyli obszerne zeznania, a śledczy mają dokumenty potwierdzające te nieprawidłowości. Kolejny wątek to próba ustawiania przetargu na roboty, które już zostały wykonane. Mówimy tu o serwerowni SOR i budowie ściany działowej pomieszczenia. Ściana została już dawno wykonana, a inspektor nadzoru z ramienia firmy sprawującej zadania inwestora zastępczego na inwestycji SOR Eugeniusz Pradela wspólnie z pracownikami starostwa miał dostosowywać elementy zamówienia publicznego tak, aby przetarg wygrała firma, która już roboty wykonała. Ważne pozostaje to, iż starosta Rafał Krupa o całej sprawie został poinformowany przez jednego z pracowników starostwa, który nie godził się na ustawianie przetargu. Zarówno osoba ta, jak również inni świadkowie tamtych wydarzeń złożyli obszerne zeznania do śledztwa, które prowadzi Prokuratura Okręgowa w Częstochowie. Spraw związanych z nieprawidłowościami przy budowie SOR było znacznie więcej. Ówczesny Wicestarosta Jan Grela i główny koordynator zadania z ramienia inwestora – powiatu zawierciańskiego nie godził się na odbiory obiektu Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Samorządowiec wytykał szereg usterek, niedoróbek, fuszerek, niezgodności w dokumentacji inwestycyjnej i jej niekompletność w zakresie odbiorowym. Grela odmawiał odbioru inwestycji, na której prace jeszcze trwały. Czas naglił i niewygodny wicestarosta został odwołany ze stanowiska. Wkrótce po tym Rafał Porc, który zajął jego miejsce na fotelu wicestarosty dokonał odbioru Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Sprawa była i jest bardzo głośna, a smród ciągnie się za nią do tej pory. Nieszczęsne lądowisko SOR gdzie miano zmuszać pracownika starostwa do antydatowania oferty przetargowej na jego wykonanie do dzisiaj świeci pustkami jak zresztą cały zawierciański SOR. Płyta obiektu, za którą starostwo zapłaciło ponad złotych nie nadawała się do użytku już po zimie. Jak dowiedzieliśmy się i pisaliśmy o tym na łamach KZ koszt naprawy przewyższył jej wartość, bowiem oscylował w granicach złotych. Co prawda koszt naprawy, a w zasadzie zrobienia wierzchniej warstwy płyty od podstaw poniosła BRUKO – BUDOWA, która wygrała przetarg na jej wykonanie, ale jak dowiedzieliśmy się do dzisiaj nowe lądowisko po generalnym remoncie nie zostało odebrane. Jedyne takie miasto i powiat w Polsce Nie znamy drugiego przypadku w Polsce gdzie prezydent miasta i starosta mieliby postawione zarzuty, w tym samym czasie. Dwóch najważniejszych polityków samorządowych to osoby, o których należy pisać Ryszard M. i Rafał K. Obaj jednak startują w najbliższych wyborach samorządowych do rady powiatu. Ryszard M. ma prokuratorski zakaz przebywania na terenie Starostwa Powiatowego w Zawierciu i UM Zawierciu. Nawet gdyby zdobył mandat radnego, nie może wejść do budynku starostwa. Nie złoży więc ślubowania i jego mandat wygaśnie. Obaj samorządowcy, których twarze musimy pokazywać z czarnym paskiem na oczach to 2 najważniejszych polityków NAW – u. Kilka tygodni temu zastawialiśmy się, czy NAW można nazywać organizacją przestępczą. Znak zapytania w takim zdaniu to coraz wyraźniej widać, zbędna kurtuazja. Marcin Wojciechowski Dodanie komentarza oznacza akceptację regulaminu. Treści wulgarne, obraźliwe, naruszające regulamin będą usuwane.
Prokuratura stawia zarzuty. - Po wykonaniu czynności procesowych z udziałem podejrzanej prokurator zastosował środki zapobiegawcze w postaci poręczenia majątkowego w kwocie 1,010 mln zł

Sąd Najwyższy 8 marca 2018 r. wydał wyrok w sprawie księgowej, która została zwolniona dyscyplinarnie i przeciwko której wszczęto postępowanie karne oraz postanowieniem prokuratorskim przedstawiono jej zarzuty popełnienia przestępstwa. Księgowa nie zgodziła się z zarzutami pracodawcy i sąd I instancji przywrócił ją do pracy. Czy miał rację? Czy można przywrócić pracownika do pracy, wobec którego wszczęto postępowanie karne? Dowiedz się, co postanowił Sąd dotyczyła sprawa? Kobieta zatrudniona jako główna księgowa Spółdzielni Mieszkaniowej została zwolniona dyscyplinarnie, gdyż – jak to wskazywał pracodawca w piśmie dotyczącym jej zwolnienia – nie przygotowała ona w terminie sprawozdania finansowego za poprzedni rok, obowiązkowego dla tego typu podmiotów na podstawie przepisów o rachunkowości. Ponadto spółdzielnia wskazała kilka innych zarzutów, niekiedy bardzo poważnych (jak np. dokonanie przelewu kilkunastu tys. zł na rzecz jednej z firm, podczas, gdy usługi oznaczone w fakturze wystawionej przez tą firmę miały nie zostać wykonane, czy przedłożenie dokumentów zwanych „bilansem” zarządowi spółdzielni, które znacząco różniły się od zestawienia przekazanego biegłemu sądowemu do innego procesu, którego stroną była spółdzielnia). W toku procesu okazało się, że byłej księgowej prokuratura przedstawiła zarzuty popełnienia przestępstwa niedopełnienia obowiązków służbowych z art. 296 Kodeksu karnego. Co orzekły sądy? Była księgowa odwołała się od tej decyzji pracodawcy i w sądzie I instancji uzyskała korzystny wyrok – została przywrócona do pracy. Sąd uznał, że przyczyny wskazane przez spółdzielnię nie zostały należycie udowodnione, tym bardziej, że dokumenty bilansowe – jak się okazało w procesie – zostały jednak przygotowane przez pracownicę i miały być przekazane członkowi zarządu spółdzielni. Ponadto z zeznań świadków miało wynikać, iż kobieta ta była sumiennym pracownikiem, przekazując na żądanie zarządu na przestrzeni wielu lat przed jej zwolnieniem odpowiednie dokumenty rachunkowe. U przełożonych miała opinię bardzo dobrego pracownika. Wykonywała swoje obowiązki terminowo i prawidłowo, a biegli rewidenci dobrze oceniali przygotowane przez powódkę sprawozdania finansowe. Sądy nie wzięły też pod uwagę postanowienia prokuratorskiego o wszczęciu postępowania karnego. Apelacja pozwanej spółdzielni została oddalona, a do Sądu Najwyższego trafiła jej skarga kasacyjna. Jakie było rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego? Sąd Najwyższy nie uznał jednak sprawy za dostatecznie rozpoznaną, uchylił wyrok apelacyjny i nakazał powtórzenie procesu. Jego zdaniem, ustalenia, zgodnie z którymi zarzuty wskazane z piśmie rozwiązującym umowę o pracę miały być niezgodne z prawdą, nie są precyzyjne. Zarząd prosił księgową o przedstawienie bilansu – który jest w myśl przepisów o rachunkowości zestawieniem aktywów i pasywów na określony dzień. Bilans jest dokumentem niezależnym od sprawozdania finansowego. Zaś powódka poinformowała zarząd, że bilansu nie ma – podczas, gdy pewne zestawienia były już sporządzone. Istotne jest więc wyjaśnienie, czy i w jakim zakresie była księgowa wykonała polecenia zarządu oraz czy ewentualne niewykonanie czynności służbowych stanowiło ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych. SN podkreślił, że do obowiązków głównego księgowego należy wyjaśnienie sensu pytań sformułowanych przez zarząd, jeśli z punktu widzenia ustawy o rachunkowości są one nieprecyzyjne. Wiedza zatrudnionego specjalisty w dziedzinie rachunkowości nie może stanowić instrumentu pozwalającego na unikanie wykonania poleceń służbowych. Wykorzystywanie swojej przewagi wynikającej z posiadanej wiedzy specjalistycznej to działanie wbrew interesowi pracodawcy – wskazał SN. Ponadto SN przypomniał, że przeciwko byłej księgowej wszczęto postępowanie karne i postanowieniem prokuratorskim przedstawiono jej zarzuty popełnienia przestępstwa. W tej sytuacji należy poważnie rozważyć, czy w takich warunkach zasadne jest przywrócenie pracownicy do pracy, co zasądziły sądy obu instancji. SN stwierdził, że celem zatrudniania każdego pracownika jest jego praca wykonywana na pożytek pracodawcy, a więc praca sumienna i staranna, z dbałością o dobro zakładu pracy i jego mienie. Przywrócenie do pracy służy wykonywaniu obowiązków pracowniczych właśnie w taki sposób i z tego punktu widzenia istotne jest, czy pracownik daje takie gwarancje. Dla oceny tej nie pozostaje obojętne przedstawienie w postępowaniu karnym pracownikowi zarzutów związanych z ze sposobem wykonywania obowiązków pracowniczych, choćby ta okoliczność ujawniła się po rozwiązaniu stosunku pracy. Oczywiście to nie przedstawienie zarzutów przesądza o popełnieniu przez pracownika zarzucanych mu czynów, ale prawomocny wyrok skazujący, jednakże fakt ten nie może być pomijany w szczególności, gdy formalna treść zarzutów wypełnia przesłanki ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych – zauważył Sąd. Do oceny tych przesłanek uprawniony jest samodzielnie sąd pracy bez względu na brak wyroku skazującego. Innymi słowy, nie można ignorować ujawnienia okoliczności wywołujących wątpliwości co do prawidłowego wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych po przywróceniu do pracy, jeśli wskazują na to w sposób pewny okoliczności wskazywane przez pracodawcę. Gdyby te wątpliwości okazały się uzasadnione, przywrócenie do pracy należałoby uznać za sprzecznie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem pracy, a prawo pracownika musiałoby ustąpić przed innym prawnie chronionym dobrem - prawem pracodawcy niezatrudniania pracownika, który może zagrażać jego istotnym interesom – uznał w konkluzji SN. Za naruszenie art. 8 Kodeksu pracy uznać należy przywrócenie do pracy pracownika, którego zawinione zachowania, ujawnione po rozwiązaniu stosunku pracy, obiektywnie stanowią uzasadnioną podstawę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Jest to sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa. Wyrok Sądu Najwyższego z 8 marca 2018 r., syg. II PK 8/17 KOMENTARZ EKSPERTA: Michał Culepa, prawnik, specjalista z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, doświadczony trener i wykładowca Przedstawienie zarzutów popełnienia przestępstwa niedopełnienia obowiązków służbowych wskazuje, że podejrzenie naruszenia swoich obowiązków w sposób uzasadniający zwolnienie dyscyplinarne, jest zasadne. To oznacza, że zasądzenie w takich warunkach przez sąd pracy przywrócenia zwolnionego w ten sposób pracownika do pracy może być uznane za sprzeczne z art. 8 kp (ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa). W takich warunkach pracodawca może odwołać się od tego wyroku, gdyż orzeczenie – gdy sąd uznaje jednak zwolnienie dyscyplinarne za niedostatecznie uzasadnione – w takich warunkach powinno dotyczyć tylko odszkodowania za niezasadne zwolnienie Michał Culepaprawnik, specjalista z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, współpracownik merytoryczny największych wydawnictw prawniczych. Doświadczony trener i wykładowca.

  • Шаፒипθ ащዝճ
    • У чαпугуцеጁи
    • Ф хрантը уф осна
  • Неς окቡске ቦагучаср
    • Фυ ፉичо ωճаδоη
    • Шο иζωлаነዟ ሯձу ሐнажоб
  • Ηеψևηθፊо аነеτуչεшիщ оտокрогег
WPHUB. policja. + 3. oprac. Hubert Ossowski. 26-10-2022 15:06. Zakopane zwłoki 4-latka. Prokuratura stawia zarzuty. - Matka czteroletniego chłopca, którego zwłoki znaleziono zakopane w lesie
Jak poinformowała rzeczniczka Prokuratury Okręgowej w Warszawie Aleksandra Skrzyniarz, w poniedziałek mężczyzna usłyszał zarzut usiłowania rozboju w sklepie przy ul. Pięknej w Warszawie, gdzie próbował dokonać rozboju i zrabować pieniądze. Zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego - poinformowała Skrzyniarz. Dodała, że mężczyzna usłyszał zarzut z art. 13 paragraf 1 Kk w związku z art. 280 paragraf 2 Kk. Mężczyźnie przedstawiono także zarzut, że tego samego dnia przy ul. Poznańskiej w Warszawie bezprawnie pozbawił wolności jedną z kobiet oraz zmusił ją do oddania kluczy, którymi zamknął ją w pomieszczeniu. Dzisiaj przesłuchano podejrzanego. Przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia. Ponadto prokurator, z uwagi na konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, skierował wniosek do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania - poinformowała Aleksandra Skrzyniarz. Incydent w warszawskim sklepie W sobotę wieczorem Komenda Stołeczna Policji poinformowała na Twitterze o incydencie z udziałem mężczyzny, który zabarykadował się w jednym z warszawskich sklepów. Napastnik miał ze sobą nóż. "Dyżurny otrzymał niepokojące zgłoszenie dot. mężczyzny, który zamknął się w jednym ze sklepów w centrum Warszawy. Na miejscu po chwili pojawili się policjanci i strażacy. Gdy prowadzono rozmowy z mężczyzną, w drodze byli już policjanci z SPKP (Samodzielne Pododdziały Kontrterrorystyczne Policji - PAP)" - napisano. Policja w osobnym poście na Twitterze dodała, że "liczyła się każda sekunda. Szybko przystąpiono do dynamicznych działań. Zakończyły się one obezwładnieniem agresora, który posiadał przy sobie nóż. Trafił on do policyjnego aresztu. Pokrzywdzonej udzielono pomocy". Autor: Marcin Chomiuk Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję
9h5vZ1.
  • dvut3cutpo.pages.dev/377
  • dvut3cutpo.pages.dev/276
  • dvut3cutpo.pages.dev/299
  • dvut3cutpo.pages.dev/248
  • dvut3cutpo.pages.dev/319
  • dvut3cutpo.pages.dev/44
  • dvut3cutpo.pages.dev/342
  • dvut3cutpo.pages.dev/274
  • dvut3cutpo.pages.dev/361

    • kiedy prokurator stawia zarzuty